Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε καταγράφεται μια μικρότερη ή μεγαλύτερη μείωση τόσο του αριθμού των παιδιών που απέκτησαν όσο και αυτού που επιθυμούσαν οι γενεές που γεννήθηκαν μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στο σύντομο αυτό άρθρο εξετάζουμε την μεταβολή του αριθμού αυτού ανάμεσα στις γυναίκες που γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του’50 και σε αυτές που γεννήθηκαν τριάντα χρόνια αργότερα σε 25 ευρωπαϊκές χώρες. Από την ανάλυσή μας προκύπτουν 4 διακριτές ομάδες. Στην πρώτη εντάσσονται οι χώρες εκείνες που είχαν και έχουν ακόμη μια υψηλή γονιμότητα και μια πολύ μικρή πτώση της ανάμεσα στην γενεά του 1982 και σε αυτήν του 1952, στην δεύτερη όσες είχαν μεν πολύ υψηλή γονιμότητα στη γενεά του 1952 αλλά ταχεία -αν και σχετικά συγκρατημένη- συρρίκνωσή της στη συνέχεια, στην τρίτη ομάδα χώρες με ενδιάμεση γονιμότητα στη γενεά του 1952 και μια ήπια πτώση της μέχρι τη γενεά του 1982, ενώ στην τελευταία – στην οποία εντάσσεται και Ελλάδα- χώρες που, ενώ είχαν υψηλή γονιμότητα στη γενεά του 1952 αυτή έχει πλέον καταρρεύσει στη γενεά του 1982.
Εξετάζοντας την εξέλιξη του αριθμού των παιδιών που απέκτησαν οι γυναίκες που γεννήθηκαν το 1952 και αυτές που γεννήθηκαν το 1982 διαπιστώνουμε ότι στις χώρες που η γονιμότητα ήταν ιδιαίτερα υψηλή στην γενεά του 1952, η πτώση ήταν εξαιρετικά περιορισμένη σε όσες ανέπτυξαν, εκτός των άλλων, και στοχευμένες και αποτελεσματικές πολιτικές, οι οποίες, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας στηρίξαν την οικογένεια και το παιδί ενώ αντιθέτως η γονιμότητα κατέρρευσε στις χώρες εκείνες -όπως η Ελλάδα- που δεν δημιουργήσαν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την οικογένεια και το παιδί….